Relacja

 Za nami ostatni w tym sezonie wyjazd w Ekstraklasie, ponieważ w Gdyni dziwnym trafem sektor gości, gościnny jest tylko z nazwy. Niestety z powodu beznadziejnej sytuacji w tabeli i ogólnych problemów, wyjazd na Cracovię był prawdopodobnie naszym pożegnaniem z Ekstraklasą na pewien czas…

Na sam wyjazd nie było jakiejś większej mobilizacji. Jechali ci, którzy nigdy nie odpuszczają, którzy są z klubem do końca, na dobre i na złe. W podróż do Krakowa Niebiescy wyruszyli transportem kołowym. Wszyscy zebrali się pod Barem u Wiślaków, aby wspólnie przemaszerować przez Błonia.

Po drodze część ekipy wyjazdowej zaliczyła przymusowy postój przez nadgorliwość miejscowych szeryfów. Ostatecznie w kierunku gorszej strony błoń wyruszyliśmy po godzinie 19, w silnej asyście białych kasków. Gdy grupa podchodziła pod stadion, milicja użyła gazu, aby oddzielić czoło pochodu od przechodzących w pobliżu kibiców Cracovii.

Chwilę później wszyscy zostali zamknięci w przystadionowej zagrodzie – obiekt Cracovii jest idealnym przykładem architektury stadionowej XXI wieku… Zagroda, do której wchodzi się po to, aby inną bramą wyjść i od strony ulicy-chodnika wejść na stadion.

W międzyczasie jak zwykle wywiązała się wymiana uprzejmości z napinającymi się od strony parkingu miejscowymi pajacami. Po chwili silniejszego wiatru płot zaczął puszczać na spawach i do akcji wkroczył dzielny oddział policji, który spychał fanów Ruchu w głąb zagrody. W tym samym czasie przy wchodzeniu pod bramki stadionu zatrzymany został jeden z wyjazdowiczów, którego kaski wyprowadziły w formacji żółwia przy mocnej obstawie. Pomimo prób nie udało się odbić chłopaka, którego zatrzymanie znów zwiększy sztuczne statystyki policji.

Kolejne problemy nastąpiły z wniesieniem przygotowanej oprawy, która zatrzymana została na bramach. Przygotowane „show” zostało przechwycone i tym samym cała praca, by godnie zaprezentować się na ostatnim wyjeździe, legła w gruzach.

Samo wchodzenie na stadion to istna katorga. Tłum przepuszczany przez bramę blokowaną przez ochroniarzy, którzy mają problemy z liczeniem do 10, dlatego przepuszczali co kilka minut 4-5 osób. To powodowało jedynie coraz większe nerwy i ścisk, ponieważ mecz już się rozpoczynał. Dodatkowo atrakcji pod wyjściem z zagrody dostarczały jeszcze większe cymbały z „Hektora”, które myślały chyba, że grają w reklamie „Axa”, pryskając gazem na prawo i lewo.

Szczytem profesjonalizmu jest prośba o zdjęcie ortezy z kolana, bo można coś w niej wnieść. Idąc tym tokiem rozumowania, na bramach będzie się rozbijało komuś gips z nogi, bo w środku może mieć cały arsenał…

Takie przepychanki, wraz z „inhalacją”, trwały praktycznie do końca drugiej połowy meczu. Ostatecznie w sektorze gości na sam koniec zasiadł komplet 750 osób, a kilkadziesiąt pozostało nadal w słynnej zagrodzie. Z nami podczas meczu obecnych około 50 Widzewiaków oraz liczne wsparcie Wiślaków.

W sektorze gości, który przeszedł modyfikację i dźwignięto płoty, zawisły tego dnia flagi: „Psycho Fans”, „UN”, „Herman”, „Śląscy Ekstremiści”, „Szarańcza”, „SK 1920”, „Criminal Family” oraz „Wisła Sharks”.

Doping z sektora gości ruszył dopiero w 40 minucie, kiedy większość osób zdołała wejść na stadion. Wcześniej natomiast prowadzona była sporadyczna wymiana uprzejmości. W momencie kiedy Niebiescy zaczęli dopingować miejscowi zaprezentowali oprawę wraz z pirotechniką, która zadymiła murawę dokładnie w przerwie meczu.

Podczas dopingu jedziemy z konkretną korbą, pozdrawiając przy tym naszych przyjaciół i nie szczędząc uprzejmości tym z gorszej strony Błoń. Około 75 minuty zaczęła się napinka miejscowych meneli, jednak nie jak zwykle od strony prostej, gdzie został zwiększony bufor (tam ograniczono się do bocianiego gniazda z lornetkami), a od strony sektora rodzinnego. W wyniku tego również na stadionie użyto w naszą stronę gazu ze strony naćpanego rewolwerowca z dwoma butlami gazu, któremu z nerwów oczy świeciły się jak 5 złotych. Co ciekawe, gazem oberwali nie tylko kibice, ale także… fotoreporterzy.

Niestety pomimo naszego wsparcia zawodnicy przegrali trzeci mecz z rzędu, co spotkało się z dosadną krytyką. W stronę podchodzących piłkarzy poleciało gromkie „Ruch to my, a nie wy” oraz „Wypier…”.

Po tym większość piłkarzy mogła wspólnie powiedzieć dziennikarzom, że jeśli kibice Ruchu nie odwołają tego co powiedzieli, to „wypier…”.
– A co Wam powiedzieli!?
– Że mamy wypier…

Niestety po tych gorzkich słowach widać było, komu jest tak naprawdę wstyd za ostatnie występy. Pod sektorem do końca pozostało sześciu piłkarzy, których każdy mógł obserwować z „klatki”. Reszta uciekła do szatni, słysząc jedynie w tle „Jak spadniemy, zaje…” czy „Ruch to my, a nie wy”. Pomimo wielu obietnic walki o punkty na wagę życia, dostaliśmy w zamian trzy potężne porażki z rzędu. To wszystko na dwie kolejki przed końcem sezonu.

Po wszystkim jeszcze długo niosły się z sektora przyśpiewki sławiące Ruch, w tym nowe „44”. Dodatkowo z racji obecnej sytuacji zaintonowano „Serce moje płacze i na ziemi jest mi źle, bo drużyna, którą kocham w pierwszej lidze znajdzie się”.

Kibice Niebieskich pomimo ogromnego smutku i żalu zaśpiewali także „Ekstraklasa, pierwsza liga – jeden…” oraz „Bójcie się chamy, do pierwszej ligi wracamy”, gdzie patrząc na przeciwników może być naprawdę gorąco.

Na przekór ochronie i gospodarzom, którzy wpuszczali nas przez cały mecz w ślimaczym tempie, postanowiliśmy zostać na sektorze gości dłużej niż zwykle. Pomimo komunikatów, próśb, upomnień i gróźb, że powinniśmy już opuścić stadion, nadal się dobrze bawiliśmy. Trwało to dobre 70 minut, a wokół stadionu i po błoniach niosło się głośne „niebieskie pier…”.

Przed nami mecz wyjazdowy w Gdyni, gdzie nie jesteśmy mile widziani, dlatego zamknięto sektor gości. Zatem zbierajmy siły, przyjaciół, znajomych rodziny i wszyscy widzimy się na ostatnim meczu przy Cichej z Górnikiem Łęczna. Pokażmy, że jesteśmy z Ruchem do końca. Udowodnijmy, że jesteśmy jedną wielką rodziną, której klub potrzebuje w tych ciężkich chwilach.
Wszyscy widzimy się na Cichej!

Ave RUCH!

źródło: Niebiescy.pl